Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu zaprasza na spektakl „Dropie” w reżyserii Marcina Libera, na motywach zbioru opowiadań Natalki Suszczyńskiej, o tym samym tytule.
W spektaklu grają trzy młode aktorki: Joanna, Julia i Weronika; dwóch młodych aktorów: Adam i Igor oraz około pięćdziesięcioletni Grzegorz. Kostiumy do spektaklu zaprojektował Mirosław Kaczmarek. Aktorzy ubrani są w identyczne, luźne, różowe garnitury, z gęsto rozmieszczonymi, różnej wielkości czarnymi rysunkami. Rysunki przypominają oldschoolowe tatuaże popularne w latach dwudziestych XIX wieku. Mają mocne kontury i wyraziste linie. Na garniturach znajdują się między innymi rysunki: róży z kolcami, węża, amora, walczących bokserów, głowy lwa, Jezusa z koroną cierniową, Matki Boskiej, żyrandoli, serca przebitego strzałą, a także napis: „thug life” tzn. „życie bandyty”. Aktorkom spod marynarek wystają czarne staniki, a aktorom – białe podkoszulki. Na nogach wszyscy mają różowe trampki. Ciała aktorów zdobią pojedyncze nieduże tatuaże – identyczne z rysunkami na garniturach.
W niektórych scenach aktorzy zamieniają się w tytułowe Dropie. Zakładaj wtedy wąskie, czarne okulary przeciwsłoneczne, a do twarzy przykładają duże, okrągłe, różowe maski o średnicy około jednego metra. Każda maska na środku ma dziób z otworem, do którego aktorzy przykładają twarze. W górnej części masek namalowane są oczy. Ich kolor jest różny na poszczególnych maskach. Są one: niebieskie, żółte, zielone.
Każdy aktor i aktorka odrywać będzie kilka różnych postaci.
Postacie grane przez Joannę Rozkosz to: BOHATERKA_1, drop, oraz kurier.
Postacie grane przez Weronikę Krystek: BOHATERKA_2 – zwana Nową, imigrantka z krajów Beneluksu, drop oraz posthipisowska nomadka.
Postacie grane przez Julię Sobiesiak-Borucką to: BOHATERKA_3, imigrantka z krajów Beneluksu oraz przywódczyni posthipisowskich nomadów.
Postacie grane przez Adama Szustaka to: przedsiębiorczy trzydziestolatek, Borys, Rudolf-Patryk, kontroler sztuki, dziennikarz, drop, imigrant z krajów Beneluksu oraz posthipisowski nomad.
Postacie grane przez Igora Tajchmana to: Rudolf, Leśny ludek, drop, imigrant z krajów Beneluksu, posthipisowski nomad oraz kierowca czerwonego samochodu. Grając Rudolfa, Igor zakłada czarną czapkę z daszkiem. Grając Leśnego ludka, zakłada ciemną perukę z nastroszonymi włosami.
Postacie grane przez Grzegorza Wiśniewskiego to: Właściciel, imigrant z krajów Beneluksu, drop, posthipisowski nomad, policjant, oraz kontroler sztuki. Grając Właściciela, Grzegorz zakłada różową, długą do kostek pelerynę, atrybut wampira.
Scena na zapleczu. Scena prostokątna, szeroka na 8 m, głęboka na 7 m. Scena otoczona z czterech stron widownią, składającą się z dwóch rzędów siedzeń. Ściany, znajdujące się zaraz za widownią, stanową białe, drapowane zasłony, sięgające od sufitu do podłogi. Podłoga jednolita, biała. Na środku, na podłodze leżą 3 kawałki foli bąbelkowej o wymiarach półtora metra na metr.
Scenografię zaprojektował Maciej Salamon. Wszystkie jej elementy są w różnych odcieniach koloru różowego. Na niektórych przedmiotach znajdują się czarne rysunki, identyczne z tymi znajdującymi się na garniturach aktorów. W dwóch rogach po prawej stronie sceny i w jednym, dalszym rogu po lewej, stoją mikrofony na statywach. Po prawej stronie sceny, bliżej widowni, stoi nieduży okrągły taboret. Obok taboretu – 5 litrowy baniak z żółtą cieczą, a na taborecie – bardzo duża rzeźba głowy, wysoka na około metr. Głowa ma spiczasty nos, odstające uszy, namalowane oczy i uśmiech z wyszczerzonymi zębami. Cała pokryta jest czarnymi rysunkami. W prawym, dalszym rogu sceny, stoi pionowo ustawiona walizka na kółkach, z wyciągniętą czarną rączką. Walizka z przodu ma wystający, szpiczasty nos, namalowane czerwone oczy oraz uśmiech z wyszczerzonymi zębami. Po bokach ma odstające uszy. Za walizką stoi niewielki, prostokątny stołek, a za nim znajduje się nieduży stos konarów tworzących ognisko, o które oparty jest metrowy kij zakończony rzeźbą głowy wielkości arbuza. Głowa ma szpiczasty nos, odstające uszy, namalowane oczy i uśmiech z wyszczerzonymi zębami.
Za ogniskiem, bliżej dalszego rogu sceny, znajdują się dwa różowe, obrotowe fotele na metalowych nóżkach. W tym samym rogu, na skraju sceny, znajduje się około dwumetrowa rzeźba składająca się z 4 głów ustawionych jedna na drugiej. Głowy mają szpiczaste nosy, odstające uszy, namalowane oczy oraz uśmiechy z wyszczerzonymi zębami. Po lewej stronie sceny, bliżej Państwa, stoją trzy różowe deskorolki. Na każdej deskorolce ustawiony jest około półmetrowy różowy grzyb. Na kapeluszach grzybów namalowane są białe rysunki. Na pierwszym – trupie czaszki, na drugim – krzyże, a na trzecim – swastyki. Na podłodze, przed grzybami leży krzesło pokryte czarnymi rysunkami. Wysoko nadgrzybami, pod sufitem zawieszony jest ogromny, różowy kleszcz, o średnicy około półtora metra. Kleszcz ma namalowane cztery pary oczu, każda w innym kolorze. Na odwłoku – czarne rysunki.
W lewym, bardziej oddalonym rogu, stoi czarne elektryczne pianino, a za nim taboret. Po lewej stronie pianina stoją duże fioletowe, błyszczące buty, na dużym obcasie. Przed pianinem, poziomo leży około metrowa, rzeźba różowej dłoń z wystawionym kciukiem. Wszystkie opisane przedmioty znajdujące się na scenie przykryte są folią bąbelkową. Po scenie przechadzają się aktorzy, prowadzą luźnie rozmowy między sobą. Widzowie zajmują miejsca na widowni, aktorzy uśmiechają się do nich. Wchodzą kolejni widzowie.
Audiowstęp przygotowała Krystyna Borkowska
