Samuel Marszak
Dwanaście miesięcy
Reżyseria: Bartosz Zaczykiewicz
Premiera: 17 grudnia 2016, Duża Scena
W pewnym królestwie rządzonym przez niesforną królewnę, mieszkała razem ze swoją macochą i jej córką skromna dziewczynka o dobrym sercu. Dziewczynka kochała las, który – jak sądziła – znała doskonale. Każdy kamień, drzewo, wiewiórkę czy zająca. Jednak największa tajemnica lasu była przed nią wciąż ukryta.
W dniu, w którym kończy się stary rok i zaczyna nowy, kapryśnej królewnie zachciało się nagle pierwiosnków. Przymuszona przez macochę dziewczynka wyrusza mroźną, zimową nocą do lasu na poszukiwanie kwiatów. Gdy wydaje się, że nie spotka jej już nic dobrego prócz samotnej śmierci w śnieżnej zawiei, na pomoc przychodzą jej tajemniczy mieszkańcy lasu. Kim są? Czy uratują dziewczynkę? Czy zwierzęta mówią? I czy pierwiosnki naprawdę rosną tylko wiosną? O tym dowiecie się z bajki…
Samuel Marszak
Dwanaście miesięcy
Przekład i opracowanie tekstu: Tetiana Sopiłka, Bartosz Zaczykiewicz
Reżyseria: Bartosz Zaczykiewicz
Udział biorą: Małgorzata Abramowicz, Maria Kierzkowska, Anna Magalska, Ewa Pietras, Matylda Podfilipska, Anna Romanowicz-Kozanecka, Julia Sobiesiak, Mirosława Sobik, Teresa Stępień-Nowicka, Jolanta Teska, Agnieszka Wawrzkiewicz, Jarosław Felczykowski, Łukasz Ignasiński, Paweł Kowalski, Tomasz Mycan, Niko Niakas, Maciej Raniszewski, Paweł Tchórzelski, Michał Marek Ubysz, Arkadiusz Walesiak, Grzegorz Wiśniewski, Bartosz Woźny
Fotografie: Wojtek Szabelski
Czas trwania: 2 godziny (z przerwą)
Recenzje
Na pochwałę zasługują Julia Sobiesiak jako pasierbica i Matylda Podfilipska w roli swarliwej królowej. Kreowane przez nie postaci są wyraziste i prostolinijne zarazem. Zabawny duet tworzą macocha (Anna Romanowicz-Kozanecka) i córka (Mirosława Sobik). Stanowią idealne przeciwieństwo głównej bohaterki, a prowadzone między nimi dialogi – gesty i miny jakie przy tym stroją – bawią nie tylko najmłodszych.
Barbara Pitak-Piaskowska, Nowa Siła Krytyczna
Myślę jednak, że to przedstawienie zawdzięcza sukces przede wszystkim temu, że pokazuje świat bez ambiwalencji, taki, w którym działa siła wyższa będąca w stanie przywrócić zaburzony porządek, gdzie czarne jest czarne, białe jest białe, a dobro po prostu musi zwyciężyć.
Joanna Ostrowska, teatralny.pl
Premiera charytatywna pod patronatem “Nowości”
