12 czerwca, ostatniego dnia 26. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Kontakt, odbyła się uroczystość nadania Scenie na Zapleczu imienia jej inicjatorki – Krystyny Meissner.
Po odsłonięciu pamiątkowej tablicy rozpoczęły się Zszywanie Europy | rozmowy dla Krystyny Meissner.
Jeszcze raz podajemy najważniejsze fakty z naszej wspólnej historii:
W 1983 r. objęła stanowisko dyrektorki Teatru Horzycy i postawiła na współczesną dramaturgię. Na inaugurację swojej dyrektury wybrała Kartotekę Tadeusza Różewicza (1983 r.), co sama określiła później jako „ostre wejście”, które miało stworzyć wyrazistą cezurę.
Za jej dyrekcji powstała funkcjonująca do dziś Scena Propozycji Aktorskich, w ramach której aktorzy zgłaszali i realizowali własne propozycje sceniczne, które następnie mogły wejść do repertuaru. Kolejnym novum było stosunkowo regularne tworzenie spektakli ze stałym miejscem grania poza siedzibą teatru, np. w podziemiach ratusza, Dworze Artusa, Muzeum Etnograficznym, starym forcie czy budynku dawnej stajni.
Cechą toruńskiej sceny w tym okresie była otwartość na młodych, rokujących twórców. W 1989 r. Piotr Cieplak debiutował jednoaktówkami Fredry, zaś w 1994 r. odbyła się premiera Kupca Weneckiego Szekspira w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.
Ważną decyzją Krystyny Meissner było również powołanie prekursorskiego Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Kontakt. Po czterech latach dyrektorka otrzymała Paszport Polityki za „festiwal Kontakt w Toruniu, znakomicie podtrzymujący kontakt teatru polskiego ze światem: bliższym i dalszym”.
W styczniu 1994 r. otwarto z jej inicjatywy Scenę na Zapleczu. Pierwszą premierą na deskach nowej, mieszczącej ok. 110 widzów sceny była Zemsta Fredry w reżyserii dyrektorki. Spektakl grano 150 razy.
Fot. Wojtek Szabelski
