Henrik Ibsen
Dzika kaczka
Reżyseria: Agnieszka Lipiec-Wróblewska
Premiera: 5 grudnia 2009
“Dzika kaczka” uznawana jest za najwyższe osiągnięcie Henryka Ibsena i jeden z najwybitniejszych dramatów XIX wieku. Sztuka napisana w 1884 r. doczekała się premiery teatralnej już rok po powstaniu i wywołała zakłopotanie zarówno widzów, jak i krytyków. Tekst również dzisiaj brzmi aktualnie, ponieważ problem prawdy i kłamstwa towarzyszy ludziom od wieków. Ibsen ukazuje ustabilizowane, spokojne i szczęśliwe życie kochającej się rodziny, ale jej szczęcie oparte jest na kłamstwie, grze pozorów. Po wielu latach nieobecności w rodzinne strony powraca Gregers Werle, człowiek opętany ideą prawdy. Wraca, aby rozprawić się z przeszłością. Gregers odkrył tajemnicę i jako bezwzględny przeciwnik kłamstwa i obłudy, postanowił powiedzieć Hjalmarowi całą prawdę, mając przekonanie, że wybawi rodzinę z nieszczęścia, w którym żyje od wielu lat. Wyjawienie prawdy zburzyło ustalony porządek i harmonię życia rodziny, a skutki dotknęły każdego jej członka i w konsekwencji doprowadziły do tragedii. Czym jest więc prawda, sprawiedliwość? Jaką wartość ma ludzkie życie? Czy człowiek ma prawo ingerować w cudze życie rodzinne, nawet jeśli ma dobre intencje?
Udział biorą: Maria Kierzkowska, Matylda Podfilipska, Mirosława Sobik, Sławomir Maciejewski (gościnnie), Tomasz Mycan, Niko Niakas, Paweł Tchórzelski, Michał Marek Ubysz.
Fotografie: Wojtek Szabelski
Czas trwania: 1 godz. 20 min. (bez przerwy)
Recenzje
Dziecko kłamcy, kłute kłamstwem w oczy, nazbyt wszystko widzące, postanawia pomóc rodzinie ślepców spojrzeć prawdzie w oczy. Może gdyby pamiętało, że sprawiedliwość ma zasłonięte oczy, że tylko ślepa sprawiedliwość będzie sprawiedliwą, bo niewidzącą własnego w sprawiedliwości położenia i celu, wszystko potoczyłoby się inaczej – byle do wiosny, kiedy to kaczki opuszczają gniazda i zaczynają swoje podniebne życie. Trzeba marzyć, żeby żyć.
Paulina Danecka, Nowa Siła Krytyczna, 16.12.2009
