Caritas. Dwie minuty ciszy

Premiera: 27 marca 2010 roku

---

„Caritas. Dwie minuty ciszy” jest autorskim projektem Lies Pauwels, belgijskiej reżyserki, znanej polskiej publiczności z prezentacji, na MTF KONTAKT 2005, przedstawienia „White Star”, które otrzymało I nagrodę Festiwalu. Tradycją toruńskiej sceny stało się zapraszanie laureatów KONTAKTU do zrealizowania spektaklu w Teatrze im Wilama Horzycy. Lies Pauwels przyjęła zaproszenie, a o pracy z naszymi aktorami mówi: „Wszystko, co robią i mówią jest pełne pasji. Dlatego tak dobrze mi się tu pracuje.” Punktem wyjścia do zrealizowania przedstawienia „Caritas. Dwie minuty ciszy” był problem ekstremum: ekstremalne zachowania, sytuacje, uczucia: ekstremalna przemoc, ekstremalna nienawiść, ekstremalna miłość, ekstremalna akceptacja, ekstremalna religijność, ekstremalna szczerość, ekstremalna fałszywość, ekstremalna samotność, ekstremalne cierpienie, ekstremalna starość, ekstremalna młodość, ekstremalna identyfikacja, ekstremalna męskość, ekstremalna kobiecość, ect. W spektaklu Lies Pauwels zadaje wiele pytań: Czy wszyscy starają się uciec od przeciętności, ale wplątują się w ekstremalne sytuacje? Czy nic nie jest takie, jak się wydaje? Czy to, co rzeczywiste, naśladuje to, co fałszywe – czy może fałszywe naśladuje to, co rzeczywiste? Czy prawda jest kłamstwem, czy kłamstwo prawdą? Czy to konkurs piękności czy miejsce pamięci? Czy szukamy właściwej odpowiedzi na złe pytania, czy może szukamy złych odpowiedzi na właściwe pytania? Czy potrzebujemy pomocy, by uratować własne życie, czy po to, by dokończyć dowcip? Lies Pauwels prowokując te pytania, nie odpowiada na nie. Ma jednak nadzieję, że odpowiedzi będzie tyle, ilu widzów obejrzy przedstawienie.
Spektakl przeznaczony dla widzów od 16 lat.

---

Udział biorą: Małgorzata Abramowicz, Maria Kierzkowska, Anna Romanowicz-Kozanecka, Matylda Podfilipska, Mirosława Sobik, Jolanta Teska, Agnieszka Wawrzkiewicz, Łukasz Ignasiński, Sławomir Maciejewski, Niko Niakas, Michał Marek Ubysz

Fotografie: Wojtek Szabelski

Czas trwania: 1 godzina 50 minut (bez przerwy)

Recenzje

Spektakl po trosze ma formę konkursu piękności, po trosze eliminacji do popularnego programu telewizyjnego „mam talent”, a po trosze też psychodramy czy nawet spowiedzi. (…) Współczesny świat pokazany jest tu jako zdominowana przez głupotę i popkulturę mielizna. Rzeczywistość opętana przez kult młodości i urody, absolutnie wyprana z empatii i współczucia – świat odczłowieczanych kukieł i manekinów.

Anita Nowak, Teatr dla Was, 28.03.2010